Okinawa, deel 1

Alweer naar Japan? Ja, alweer naar Japan!! En deze keer voor zeven weken. En het grootste deel van de tijd alleen. Ik ben mijn eigen reisleider. De reis hierheen is zoals lange vluchten zijn. Iets te lang en iets te krap en iets te weinig slaap. Ik kom rond 15:30 uur aan in Naha, de hoofdstad van de prefectuur Okinawa. Okinawa ligt een stuk ten zuidwesten van de rest van Japan. Na aankomst gaat het allemaal snel. Bij de paspoortcontrole wordt wel met wat verbazing gereageerd op mijn vermelding op mijn inreispapier dat ik 50 dagen wil blijven. De meneer van immigratie zet mijn vertrekdatum op het papiertje en dan mag ik het land in. Tas halen en dan door de bagagecontrole (het afgeven van een papiertje waarop staat dat ik geen gevaarlijke spullen heb meegenomen). Vanaf het vliegveld rijdt er een monorail naar het centrum van de stad. Mijn hotel ligt op ongeveer vijf minuten lopen van één van de stations, ideaal. Na een douche ga ik nog even een rondje lopen en wat eten. Gaat nog best goed met die stokjes!
De volgende dag ga ik eerst naar het Okinawa prefectural museum & Art museum. Het museum heeft niet alleen kunst, maar ook dingen over de flora en fauna en de geschiedenis en cultuur van Okinawa. Tot 1879 hoorde Okinawa niet bij Japan en was het een koninkrijk, Ryukyu. Na de inlijving door Japan volgde de Japannisering van de bevolking. Zo moest er in het vervolg Japans worden gesproken. Aan het begin van de 20e eeuw ging het economisch heel slecht met Okinawa als gevolg van de dalende prijzen voor suikerriet. Tijdens de Tweede wereldoorlog begon de grondoorlog tussen de Amerikanen en de Japanners op Okinawa. Er is hier veel gevochten, maar daarover later meer. Na de oorlog kregen de Amerikanen het hier voor het zeggen. Pas in 1972 werd de macht aan Japan overgedragen. De militaire bases hier zijn ook in de Vietnam oorlog heel belangrijk geweest voor de Amerikanen. Nog steeds zijn er ruim 25.000 Amerikaanse militairen op het eiland. Er zijn regelmatig protesten tegen de Amerikaanse aanwezigheid hier. Goed om iets van die geschiedenis te weten. Daarna ga ik naar het Shuri-kasteel. Het is een reconstructie van het kasteel dat in de 14e eeuw werd gebouwd. Binnen krijg ik een plastic zakje om mijn schoenen in te doen. Met mijn schoenen in het zakje loop ik door de kamers en gangen, uiteraard keurig de aangegeven route volgend. Na het bezoek aan het kasteel ga ik met de monorail naar Kokusai-dori, de toeristische hoofdstraat. Overal souvenirwinkels. Ik loop een overdekte winkelpassage in. Ineens klinkt er een muziekje en komen er oudere dames uit de winkels die allerlei ochtendgymnastiek-achtige oefeningen gaan doen. Ze staan keurig op een rijtje en lijken het oefenen behoorlijk serieus te nemen. Vanwege dit soort dingen vind ik Japan zo leuk. Ik loop een stukje verder en kom in een buurtje waar veel keramiek wordt gemaakt. Er zijn mooie dingen te koop, maar ik doe heel erg Nederlands ‘kijken kijken niet kopen’. Dan is het tijd om wat te eten. Ik vind een leuk restaurant waar je met je benen in een gat onder de tafel zit. Daardoor lijkt het alsof je op de grond zit. Ik bestel een hartige pannenkoek en zeewiertempura en het smaakt heerlijk!
Op dag 4 (ik tel mijn reisdagen ook mee) ga ik naar het Peace Memorial museum, op ongeveer anderhalf uur met de bus vanaf Naha. Het is een bijzonder indrukwekkend museum. Het laat de recente geschiedenis van Okinawa zien. Zoals gezegd is hier heel zwaar gevochten. In de lente van 1945 zijn in enkele maanden 200.000 mensen omgekomen, waaronder 94.000 burgers. Het Amerikaanse offensief wordt hier de ‘Typhoon of steel' genoemd, vanwege alle geschut dat werd ingezet. Dat zegt denk ik wel genoeg. Op het terrein van het museum ligt ook een herdenkingsmonument. Hier staan de namen van alle mensen die zijn omgekomen op Okinawa, niet alleen Japanners maar ook de Amerikanen en Britten. Na al die geschiedenis ga ik weer met de bus terug naar Naha. Daar ga ik nog naar een tuin die de stad Naha cadeau heeft gekregen van een Chinese zusterstad. Het is niet onaardig, maar alle hoge en lelijke gebouwen op de achtergrond doen wat afbreuk aan het geheel. Morgen vertrek ik uit Naha maar ik blijf nog wel op Okinawa . Ik ga twee dagen naar het Motobu schiereiland (ik zeg steeds Mobutu, maar da’s niet goed…). Ik zal later laten weten hoe het daar was! Oh, en het weer! Het is vandaag een heerlijke dag geweest, lekker zonnig en zo'n 21-22 graden.