Kobe & Nagoya

Dag allemaal!
Op 4 april vertrek ik uit Fukuyama. De snelle Shinkansen trein richting Kobe, mijn volgende bestemming, is overvol. Ik besluit in Okayama uit te stappen en verder te gaan met lokale treinen. Dan doe ik er wel langer over, maar ik heb de tijd. De lokale treinen gaan via een andere route en ik boemel lekker door de kleinere dorpjes en zie wat meer van het platteland dan ik met de Shinkansen had gedaan. Na twee keer overstappen kom ik aan in Kobe. Nadat ik mijn bagage op mijn hotelkamer heb neergezet ga ik op weg naar een kabelbaan die me brengt naar een mooi aangelegde tuin op een heuvel. Ik loop in ongeveer een uurtje naar beneden en kom nog langs een 43meter hoge waterval. Daarna is het tijd om te eten. Kobe staat bekend om de uitstekende kwaliteit rundvlees. Ik ben geen enorme vleesliefhebber maar dit wil ik wel proeven. Ik vind een leuke plek waar ze heerlijke en prijswinnende hamburgers maken. De burger is inderdaad erg lekker!
De weersvoorspellingen voor vrijdag zijn niet heel goed, dus ik besluit op donderdag de ‘buitendingen' te doen. Ik ga eerst naar het gebied aan het water. In 1995 is er in Kobe een zware aardbeving geweest, die aan 6.000 mensen het leven heeft gekost. Met name in het gebied aan zee was er veel schade. Nu zijn op die plek veel nieuwe gebouwen neergezet. Ook is er nog een stukje weg te zien dat niet gerepareerd is. Scheve straatlantaarns en opengescheurde stukken asfalt. Dan ga ik naar een oud stukje Kobe. De stad werd eind 19e eeuw een belangrijke havenstad en trok buitenlanders aan. In dit deel van de stad staan nog enkele oude huizen uit die tijd. Er is ook een Hollands huis, compleet met klompen, affiches van Heineken en een meisje in klederdracht bij de kassa. Ach ja. Als het donker is ga ik naar het gemeentehuis. Op de 24e verdieping is een uitkijkpunt, waar de lichtjes van de stad mooi te zien zijn.
Op vrijdag regent het inderdaad, soms een spatje, soms gaat het wat harder. Ik ga naar een kunstmuseum net iets buiten het centrum. Het gebouw is ontworpen door Tadao Ando, een bekende Japanse architect. Ik ben tijdens eerdere reizen bij andere gebouwen/ontwerpen van hem geweest en herken de eenvoud, het gebruik van beton en de spiraalvormen. Ook binnen in het museum zijn mooie dingen te zien, vooral werk van Japanse schilders uit de vorige eeuw. Daarna ga ik met de trein terug naar het centrum. Ik ga eens lekker rondneuzen in een enorme supermarkt van twee verdiepingen. Er liggen dingen die ik ken, maar ook een heleboel dingen waarvan ik alleen maar kan raden wat het is. Daarna naar Tokyu Hands, een soort Hema/Xenos, maar dan met zeven verdiepingen. De rest van de middag bestaat uit koffie drinken bij een bekende Amerikaanse keten en lekker lezen op mijn hotelkamer.
Zaterdag vertrek ik weer uit Kobe. Mijn volgende bestemming is Nagoya, één van de grootste steden van Japan, met ruim twee miljoen inwoners. Ik ga weer met de Shinkansen, maar heb deze keer een stoel gereserveerd. In Nagoya aangekomen, zet ik de bagage in het hotel en ga ik naar de Atsuta-shrine. Dit is een belangrijke plek omdat hier een zwaard zou liggen dat door de godin van de zon (Amaterasu-Omikami) aan de keizerlijke familie zou zijn gegeven. Ik zie veel mensen die zich duidelijk netjes hebben aangekleed. Ook is er net een bruiloft. De valse fluitmuziek is niet echt om aan te horen, maar het ziet er wel mooi uit. Na het bezoek aan de shrine ga ik naar een museum dat samenwerkt met het Boston museum of fine arts. Er zijn prachtige dingen te zien uit de collectie van dat museum. Ook onze eigen Vincent van G. is te bewonderen. Dan nog even verder de stad in. Ik zie Nagoya TV Tower en Oasis21, een ufo-achtig gebouw waar een busstation in zit. En dan na het eten terug naar het hotel.
De weersvoorspellingen voor zondag zijn prima, dus ik ga lekker de stad uit. Ik ga eerst naar Ise, een treinrit van zo'n 80 minuten. Hier liggen de twee belangrijkste shinto shrines van Japan, Genku en Naiku. In die laatste ligt een spiegel die ook door de godin van de zon aan de keizer zou zijn gegeven. De gebouwen op beide terreinen worden volgens een oude traditie iedere 20 jaar helemaal herbouwd. Bijzondere plekken om te zijn. Dan ga ik met de trein nog een stukje verder. Ik stap uit op een klein station en loop vanaf daar naar een prachtig uitkijkpunt. Hier ligt de Ago-baai, met veel kleine eilandjes. In deze omgeving worden parels opgedoken, althans de oesters. Ik wandel weer lekker in de zon terug naar het stationnetje en trein terug naar Nagoya.
Reisdag 21 alweer, maandag 9 april. Ik ga eerst met de trein naar Inuyama. De meeste kastelen in Japan zijn gereconstrueerd en dus niet authentiek, maar het kasteel in Inuyama is het oudste originele kasteel van Japan (uit 1537). Het is niet heel groot maar wel mooi. De schoenen moeten weer in een zakje en er zijn een paar gladde steile trappen waar je dus op je sokken op en af moet. Er hangen nog wat samoeraipakken enzo. Na het bezoek aan het kasteel ga ik terug naar Nagoya. Na historie is het nu tijd voor de toekomst. In het zuiden van de stad ligt het spoorwegmuseum van JR, de Japanse NS. Hier zijn niet alleen oude treinen te zien maar ook nieuwe Shinkansen en de MAGLEV, een trein die tijdens een test in 2003 een snelheid van 581 km/uur haalde. Dit werkt niet met rails maar met geleiders en hele sterke magneten. Het systeem wordt nu verder getest en doorontwikkeld. Ik ben benieuwd! Daarna loop ik nog een rondje door de stad en dan is het tijd om te eten. Hét gerecht van Nagoya is hitsumabushi. Het bestaat uit gegrilde paling op rijst. Het is de bedoeling dat je eerst alleen paling met rijst eet, daarna een portie met paling, rijst, wasabi, ui en zeewier en ten slotte een portie waarbij je het geheel overgiet met een bouillon. Het is echt heerlijk, een aanrader als je hier bent!
Dinsdag wordt weer een wandeldag. Ik ga een stukje lopen van de ‘nakasendo', de oude weg van Kyoto naar Edo (nu Tokyo geheten). Eerst een stukje met de trein en dan met de bus. De wandeling staat in alle toeristische boekjes en 95% van de passagiers van de bus is buitenlands. De Japanse vrouw die instapt barst in lachen uit en zegt dat ze nog nooit met zoveel buitenlanders in een lokale bus heeft gezeten. De bus stopt in Magome en dat is mijn startpunt. Het is een gerestaureerd dorpje, maar wel sfeervol. De eerste 2,5 km van de wandeling gaan omhoog en vanaf daar is het nog bijna 6 km naar Tsumago. Het is een mooie wandeling. Groene heuvels met hier en daar nog wat roze bloesem, bos en watervalletjes. En de zon schijnt, heerlijk! Na twee uur kom ik aan in Tsumago. Ook dit dorpje is mooi gerestaureerd. Ik ga met bus en trein terug naar Nagoya. Woensdag vertrek ik naar het gebied rond Mount Fuji. Vrijdag komt een vriendin van mij daar vanuit Nederland ook naar toe. We gaan een dag of tien samen reizen, gezellig!