Okinawa deel 2

Dag allemaal!
Op dag 5 ga ik naar het Motobu-schiereiland. Dat is een rit van ongeveer twee uur met de bus. Ik verblijf bij een particuliere accommodatie en heb voor vertrek in mijn beste Japans afgesproken dat de eigenaar me bij de bushalte ophaalt en me dan naar het huisje brengt. Gelukkig staat hij er ook inderdaad en kom ik aan het begin van de middag aan bij mijn ‘buitenverblijf’, haha! Het is een soort groot tuinhuis, maar wel van alle gemakken voorzien en met een heerlijk terras. Ik ga eerst maar eens een rondje lopen in de buurt en kom al snel op het strand. Lekker door het zand gelopen. Nog even wat boodschappen doen en dan lekker met een boek op het terras. De volgende dag ga ik naar het Churaumi aquarium, een wandeling van ongeveer een uur. Het aquarium heeft de grootste tank ter wereld. Binnen is er genoeg te zien in de grote en kleine tanks. Buiten de tanks zijn er ook veel andere wezens, de homo smartphonius. Echt alles moet op de foto. Het strand is dichtbij en ik vind een mooie plek om een broodje te eten. Daarna loop ik door het plaatje Bise, waar een route is uitgezet, en dan terug naar mijn terras.
Op dag 7 komt de eigenaar me ophalen om me bij de bushalte af te zetten. Ik geef hem uit Nederland meegenomen oranje klompjes met tulpen erop. Zo’n kadootje wordt in Japan wel gewaardeerd. Dan weer twee uur met de bus terug naar Naha. Onderweg maken we een stop en wordt er van chauffeur gewisseld. Aan de binnenkant van het raam van de bus hangt een geplastificeerd A4'tje met daarop een foto en de verdere gegevens van de chauffeur van dienst. Dat wordt bij een chauffeurswissel keurig vervangen door het A4'tje van de nieuwe chauffeur. De nieuwe chauffeur doet zijn witte handschoenen aan en zet zijn pet op en dan kunnen we gaan. Mooi. Als ik weer in het hotel ben, is de kamer nog niet klaar. Ik gebruik de tijd maar om een was te draaien in de wasmachineruimte van het hotel.
Op dag 8 ga ik naar het ondergrondse voormalige hoofdkwartier van het Japanse leger. In juni 1945, toen duidelijk werd dat de Amerikaanse overmacht te groot was, hebben Japanse legermensen hier zelfmoord gepleegd. Er is een klein museum, maar de tunnels zelf zijn het meest indrukwekkend. Het is er vochtig en stoffig tegelijk. Ik loop langs de stafkamer, met gaten in de muur. Volgens het bijbehorende bordje zijn de gaten veroorzaakt door granaten, die werden gebruikt bij de zelfmoorden. Wat een bizar idee om daar nu door te lopen. Volgens gegevens van het Amerikaanse leger werden er 175 lichamen gevonden. Maar snel weer bovengronds. Ik ga met de bus terug naar het centrum en eet bij een vegetarisch restaurant, heerlijk in de tuin. Dan loop ik een rondje door de wijk achter het restaurant, lekker een beetje slenteren.
Ik heb er weinig van gemerkt, maar vandaag zijn ook de Japanse keizer en keizerin op Okinawa. Akihito (84) en Michiko (83) bezoeken het Peace Memorial museum waar ik vorige week was. Het is waarschijnlijk het laatste officiële bezoek van het paar voordat de keizer op 30 april 2019 zal terugtreden. Zoon Naruhito zal hem opvolgen.
Dag 9 is een wandel- en stranddag. Ik ga met de boot naar Tokashiki, een eiland dat op ongeveer een halfuur varen ligt. Ik kom rond 9:30 uur aan. Ik loop eerst heuvel op naar een mooi uitkijkpunt. Vanaf daar loop ik via een andere weg naar beneden. Het is inmiddels 12:00 uur en wel tijd voor een broodje kaas. Door het warme weer is het bijna een tosti geworden. Dan loop ik nog een uurtje in de zon en dan kom ik aan in Aharen, een kleine badplaats. Ik geniet lekker onder een parasol van het mooie uitzicht. Een prachtig blauwe zee. Natuurlijk ook nog even pootje baden. Dan ga ik met de bus terug naar de haven en weer met de boot terug naar Naha. Morgen vlieg ik naar Hiroshima en als de berichten kloppen, zijn daar de kersen bloesems te zien!